ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) kan zich bij mannen en vrouwen op diverse manieren uiten. Hoewel de kernkenmerken – zoals aandachtsproblemen, impulsiviteit en hyperactiviteit – bij beide geslachten aanwezig zijn, verschillen de specifieke gedragsuitingen vaak. Dit kan ervoor zorgen dat ADHD bij vrouwen soms later of minder vaak wordt gediagnosticeerd dan bij mannen, wat te maken heeft met sociale verwachtingen, hormonen en verschillen in hersenstructuur en het veranderende beeld. Eigenlijk wordt er pas nog maar heel kort echt onderzoek gedaan naar ADHD bij vrouwen.
ADHD bij mannen
Mannen met ADHD vertonen vaak meer zichtbare en actieve kenmerken, zoals hyperactiviteit en impulsiviteit. Dit kan zich uiten in gedrag zoals moeite hebben om stil te zitten, het negeren van regels of een sterke drang naar spanning en uitdaging. Mannen worden dan ook vaak als “druk” of “chaotisch” bestempeld en hebben vaker een storende rol in sociale en schoolse situaties, waardoor ADHD bij hen meestal al op jongere leeftijd opgemerkt wordt.
Een opvallend patroon bij mannen is de sterkere neiging tot risicogedrag. Studies tonen aan dat mannen met ADHD vaker problemen hebben met regulatie van emoties en sneller betrokken raken bij impulsieve acties, zoals het nemen van fysieke risico’s of experimenteren met middelen. Dit kan invloed hebben op hun sociale relaties en werkprestaties, en het kan ook leiden tot een grotere kans op gedragsstoornissen of conflict op de werkvloer.
ADHD bij vrouwen
Bij vrouwen met ADHD komen de symptomen vaak minder uitgesproken en meer intern tot uiting, wat het lastiger maakt om de diagnose te stellen. Aandachtstekort komt bij hen vaker op de voorgrond dan hyperactiviteit, waardoor ze mogelijk eerder worden gezien als dromerig of verstrooid. Veel vrouwen met ADHD geven aan dat ze kampen met gevoelens van overweldiging, vergeetachtigheid en moeite om zich lang op één taak te concentreren.
Vrouwen met ADHD hebben daarnaast vaak een sterke innerlijke criticus, waardoor ze meer risico lopen op faalangst en perfectionisme. Ze ervaren regelmatig stress omdat ze bang zijn te falen of niet aan verwachtingen te voldoen, wat kan leiden tot uitputting en zelfs burn-out. Hierdoor wordt ADHD bij vrouwen soms ten onrechte gelabeld als een angst- of stemmingsstoornis in plaats van als ADHD.
Hormonen en ADHD
Hormonen spelen ook een rol in de uiting van ADHD-symptomen. Bij vrouwen kunnen hormonale schommelingen (zoals tijdens de menstruatiecyclus, zwangerschap of menopauze) de symptomen beïnvloeden, wat hun ADHD soms moeilijker beheersbaar maakt. Hierdoor kan de ervaring van ADHD in verschillende levensfases fluctueren, wat ook een invloed kan hebben op hun behandeling en zelfzorgstrategieën.
Conclusie
Het verschil in de uiting van ADHD tussen mannen en vrouwen benadrukt het belang van een genderspecifieke benadering. Mannen hebben vaak een meer opvallende, hyperactieve vorm van ADHD, terwijl vrouwen vaker worstelen met inwendige spanningen en aandachtsproblemen. Begrip voor deze verschillen kan bijdragen aan betere diagnostiek en gerichtere ondersteuning.
